De inactieve beroepsbevolking bestaat uit zeer diverse groepen die elk een specifieke aanpak vereisen. Categorieën die kwetsbaarder zijn op de arbeidsmarkt, zoals jongeren zonder baan of opleiding (NEET's), mensen met een handicap en ouderen moeten bijvoorbeeld bijna op maat worden ondersteund om aan hun uiteenlopende behoeften te voldoen. Geactiveerd worden door de openbare diensten voor arbeidsbemiddeling (ODA's) is niet voldoende, vooral omdat hun mandaat eerder gericht is op werkzoekenden dan op inactieve niet-werkzoekenden. Die laatste groep wordt over het algemeen niet systematisch in kaart gebracht. Om hen te identificeren en ondersteunen moeten er met verschillende verenigingen partnerschappen worden opgezet.

Verschillende casestudy’s, waaronder de ervaringen van ACTIRIS in Brussel, benadrukken het belang van publiek-private samenwerkingen en de noodzaak om een reeks aangepaste diensten te ontwikkelen (loopbaanadvies, sociale ondersteuning, kinderopvang enz.) bovenop de klassieke tools rond skills en de zoektocht naar werk.

Wat betreft langdurig werklozen en mensen die ver van de arbeidsmarkt verwijderd zijn vanwege langdurige arbeidsongeschiktheid, spraken de sprekers unaniem hun steun uit voor preventie door vroegtijdige begeleiding. Dat moet een absolute prioriteit worden als we het hoofd willen bieden aan de demografische uitdagingen en het tekort aan beschikbaar talent.

In een recente oriëntatienota stelt BusinessEurope een schema voor om kwetsbare inactieve groepen te analyseren, evenals een aantal manieren om de activiteitsgraad binnen die groepen op te krikken. Hoewel de privésector een belangrijke rol kan spelen, is er vaak specifieke steun van de publieke sector nodig. Er is nood aan een gecoördineerde aanpak omdat inactieven vaak niet voldoen aan de criteria van de verschillende soorten ondersteuning. Sociale diensten, vanuit de overheid of verenigingen, zijn vaak een essentiële eerste stap om inactieven voor te bereiden op andere activeringsmaatregelen. Tot slot is het niet onredelijk om aan te nemen dat bepaalde sociale uitkeringen beter ingezet zouden kunnen worden om individuele resultaten op de arbeidsmarkt te behalen: de drempels wegwerken om een baan te vinden en te behouden.

VBO - De focus op de arbeidsmarktparticipatie van kwetsbare groepen zal echter niet volstaan om ons tegen 2030 naar de hoognodige tewerkstellingsgraad van 80% te brengen. We moeten daartoe een breder debat durven voeren over de gehele loopbaan, de activering van het gehele arbeidspotentieel en de uitdagingen van de arbeidsmarkt met het oog op de evoluties in de economie en samenleving.